26 czerwca 2020 r.

WAKACJE :-)
 

SZANOWNI RODZICE

DRODZY UCZNIOWIE!

Życzę Wam cudownych WAKACJI!

Niech żyją wakacje,

niech żyje pole i las

i niebo, i słońce,

i rzeka,  morze i góry,

wolny, szczęśliwy czas!

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o materiały zawarte na stronie:

https://www.facebook.com/brechta.z.internetow/posts/1366530086865848/

******************************************************************************************

25 czerwca 2020 r.

Projekt „Co o życiu wiedzieć powinieneś”

Bezpieczne wakacje: na co rodzice powinni zwrócić uwagę?
 

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Zbliżają się wakacje, okres urlopowy. Dla dzieci to okres beztroski, dla rodziców czas większego wysiłku, aby możliwie najlepiej zorganizować im ten wolny czas i zapewnić opiekę.

Kontakty z dorosłymi

Uczmy dzieci, że nie pomaga się obcym dorosłym. Przestępcy często wykorzystują dobroć dzieci. Tymczasem osoba dorosła, gdy potrzebuje pomocy (np. w znalezieniu pieska) powinna poprosić o nią innego dorosłego, a nie dziecko. Uczulajmy dzieci, żeby nigdy nie szły za osobą dorosłą, która je zaczepia. Nie bądźmy też, jako obserwatorzy, obojętni, gdy widzimy, że ktoś zaczepia dzieci.

Bezpieczne kąpiele w wodzie

W Polsce notuje się z roku na rok coraz więcej utonięć. Nierzadko są one związane ze spożywaniem przez rodziców alkoholu na plaży. Dorośli zupełnie zapominają, że alkohol (jeszcze w połączeniu z przebywaniem na słońcu) osłabia znacznie ich czujność.

Rzecznik Prasowy Stołecznego WOPR Michał Czernicki zwraca uwagę na ważny aspekt:

Przy ratowaniu tonącego nie poświęcamy swojego życia.

Dla wielu z nas to trudny temat i ciężko jest nie udzielić pomocy, gdy widzimy np. topiące się dziecko. Jednak nie znając odpowiednich chwytów i technik powinniśmy w pierwszej kolejności:

1. Zadzwonić po służby ratownicze (najlepiej wybierając numer 112).
2. Dzwoniąc podajemy najpierw swoją lokalizację (w razie gdyby połączenie zostało przerwane).
3. Potem dajemy coś tonącemu: gałąź, część ubrania, ale nie własne ciało.

Ratującemu często „wydaje się”, że może pomóc, ale osoba tonąca, będąc w szoku, nie jest do końca świadoma i łatwo może zatopić kogoś, kto próbuje ją ocalić.

Dlatego:

1. Edukujemy dzieci, żeby krzyczały (warto, żeby też nauczyły się krzyczeć, gdy zaczepia je ktoś obcy).
2. Zachęcamy kąpiące się dzieci do używania kół ratunkowych, motylków.
3. Korzystamy z wyznaczonych kąpielisk, na których są ratownicy.
4. Uczymy dzieci, że w razie problemów (np. gdy się zgubią) mogą zwrócić się o pomoc do takiego ratownika.
5. Zwracamy uwagę na to, co mówią ratownicy i jakie oznaczenia umieszczają (czasem wydaje nam się, że wywieszona czerwona flaga nad morzem jest zbędna, a nie zdajemy sobie sprawy, że tego dnia mogą być silne prądy wsteczne – przyczyna wielu utonięć!).

Jak zadbać o zdrowie dziecka w podróży

Powinniśmy od strony medycznej odpowiednio przygotować się do wyjazdu. Jeśli dziecko ma skłonność do alergii, dobrze sprawdzić czy nie jest też uczulone na owady. W takiej sytuacji jak ukąszenie osy czy pszczoły w okolicy głowy lub połknięcie owada dzwonimy natychmiast po pogotowie!

Warto też pomyśleć o dziecięcej apteczce. Co powinno się w niej znaleźć? Filtry 50 SPF, nakrycie głowy, plastry na znamiona, probiotyki i elektrolity, opatrunki, preparaty na oparzenia oraz ukąszenia.

Zagrożenia w sieci

Nie każde dziecko wyjedzie na wakacje, a tę większą ilość czasu wolnego spędzi właśnie w sieci. Dzieci nie mają refleksji na temat ochrony swoich danych w Internecie. Publikują dużo swoich zdjęć nie myśląc o tym, że każdy może je wykorzystać.

Jednym z głównych zagrożeń jest grooming (uwodzenie dziecka przez Internet) i patostreamy: wszelkie informacje wprowadzające dzieci w błąd, albo zagrażające ich zdrowiu czy życiu (np. tzw. challenge, czyli „zrób to i to”). Dlatego ważne jest, aby rodzic zabezpieczył każde urządzenie elektroniczne, z którego dziecko korzysta.

Pamiętajmy:

wszelkie wytyczne WHO mówią o tym,

żeby dzieciom do 3 roku życia włącznie

nie podawać żadnej elektroniki.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał pochodzi z  materiałów zawartych na stronie:

https://zwierciadlo.pl/parenting/bezpieczne-wakacje-na-co-rodzice-powinni-zwrocic-uwage

******************************************************************************************

24 czerwca 2020 r.

Projekt „Co o życiu wiedzieć powinieneś”

Jak uwierzyć w siebie i swoje możliwości?
 

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Wiara w siebie to siła, takie wewnętrzne przekonanie, że cokolwiek by się działo, przetrwam. Wiara w ludzi, w świat i w siebie daje nam największą moc. To jest takie wewnętrzne źródełko nadziei i energii – mówi psychoterapeutka Ewa Chalimoniuk.

Jak wzmacniać swoją wewnętrzną siłę, jak zacząć wierzyć w siebie, niezależnie od tego, co się dzieje wokół – radzi Patricia Spadaro, trenerka rozwoju osobistego:

1.  Napisz do siebie pocieszający list.

Włóż go do koperty i zaadresuj, a jeśli jesteś w podróży – wyślij do siebie pocztówkę z kilkoma słowami otuchy. Albo wyślij sam do siebie mail wdzięczności, który przeczytasz o poranku.

2. Stwórz wyjątkowy wygaszacz ekranu.

Możesz umieścić tam ulubioną sentencję lub poprawiające ci humor zdjęcie. Może to być też zdanie mające na celu przypomnienie ci, że: „Troszczę się o siebie, ponieważ zasługuję na szczęście i zdrowie”.

3. Postaw na biurku swoje zdjęcie z dzieciństwa.

Za każdym razem, kiedy na nie spojrzysz, przypomnisz sobie, kim naprawdę jesteś.

4. Zadbaj o towarzystwo osób, które szanują to, kim jesteś, i cię wspierają. I tyle.

5. Używaj wycieraczki przedniej szyby.

Tak jak obfity deszcz utrudnia patrzenie przed siebie na drogę, tak też wewnętrzną siłę nadwątlają frustracja, krytyka i zwątpienie w siebie. Twoją wycieraczką może być medytacja, modlitwa, prowadzenie dziennika, ćwiczenia fizyczne czy spacery.

6. Działając, opieraj się na swojej wielkości.

Gdybyś działał, wychodząc z założenia, że jesteś wielki, jakbyś dzielił się darami z innymi? Co byś zrobił, by dawać innym więcej? Spisz to wszystko i spytaj siebie, jaki pierwszy krok możesz zrobić, by tak się stało.

7. Stwórz arsenał pozytywnych odpowiedzi.

Zapisz kilka sentencji, które pomogą ci w sytuacji, gdy ogarnia cię lęk, wątpisz w siebie, innych lub świat, np. „Uczę się z wczoraj, żyję dla dzisiaj, mam wiarę w jutro”.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał pochodzi z  materiałów zawartych na stronie:

https://zwierciadlo.pl/psychologia/wiem-ze-dam-rade-jak-budowac-poczucie-wlasnej-wartosci

******************************************************************************************

23 czerwca 2020 r.

23 czerwca - DZIEŃ OJCA
 

Kochani Tatusiowie!

Z okazji Waszego Święta

życzę wszystkiego co najlepsze,

nieustannego uśmiechu na twarzy oraz radości w sercu,

niech miłość, którą obdarzacie bliskich, wraca do Was z podwojoną siłą.

Dziękuję za to, że w domu z Wami dzieciom zawsze jest fajnie:
i w deszcz i w słotę, w smutku, w radości
oraz że wspieracie je i uczycie życia w miłości.

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Mimo że data Dnia Ojca rokrocznie wypada w tym samym terminie, to zawsze - najczęściej na przełomie maja i czerwca - wiele osób szuka w sieci informacji na temat tego, kiedy jest Dzień Ojca.

 Święto to w Polsce wypada dokładnie 23 czerwca. Tradycyjnie w tym dniu dzieci składają swoim ojcom życzenia i wręczają własnoręcznie wykonane laurki, a w szkołach organizowane są specjalne przedstawienia z tej okazji.

Dzień Ojca - jak się obchodzi w Polsce i na świecie i jaka jest historia święta?

W Polsce Dzień Ojca obchodzony jest już od kilkudziesięciu lat, a święto to jest coraz bardziej znane. Po raz pierwszy polscy ojcowie świętowali w 1965 roku.

Obchody Dnia Ojca zapoczątkowane zostały w Stanach Zjednoczonych. Pomysł ten narodził się po dużym sukcesie Dnia Matki - wtedy też pojawiły się głosy, by ustanowić podobne święta dla pozostałych członków rodziny. Pierwszy raz Dzień Ojca obchodzony był w 1910 roku w miasteczku Spokane w stanie Waszyngton. Wszystko za sprawą Sonory Smart Dodd, córki weterana wojny secesyjnej Williama Smarta, która dowiedziawszy się o ustanowieniu Dnia Matki, wpadła na pomysł, by analogiczne święto wprowadzić dla uczczenia trudu opieki nad rodziną i zasług wszystkich ojców – w szczególności jej własnego, który po śmierci matki samotnie wychowywał ją oraz pięcioro młodszego rodzeństwa. Kilkadziesiąt lat później, w 1972 roku, prezydent Nixon oficjalnie ustanowił Dzień Ojca.

Obecnie Dzień Ojca na świecie obchodzony jest w różnych terminach. Przykładowo we Włoszech, Portugalii i Hiszpanii jest to 19 marca, na Litwie pierwsza niedziela czerwca, a w Australii druga niedziela czerwca. Z kolei Dzień Ojca w Niemczech obchodzi się w dniu Wniebowstąpienia Pańskiego, czyli w 39. dzień po niedzieli wielkanocnej. Natomiast w Wielkiej Brytanii Dzień Ojca jest świętem ruchomym i przypada na trzecią niedzielę czerwca. 

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano na podstawie materiałów zawartych na stronie:

https://www.radiozet.pl/Co-gdzie-kiedy-jak/Dzien-Ojca-2020-kiedy-obchodzimy-Dzien-Ojca-w-Polsce-i-na-swiecie-DATA

******************************************************************************************

22 czerwca 2020 r.

Projekt „Co o życiu wiedzieć powinieneś”

Trudne tematy - jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci

„W życiu piękne są tylko chwile”: te słowa piosenki przypominają nam, że życie każdego człowieka - tego młodego, dorosłego czy dziecka - nie zawsze usłane jest różami, pojawiają się problemy, trudne sytuacje. Nam dorosłym, z uwagi na dojrzałość i doświadczenie życiowe,  łatwiej jest uporać się z trudami życia. Ale jak pomóc dziecku? Jak rozmawiać z dzieckiem na trudne tematy: o ciężkiej chorobie bliskiego, złym dotyku, smutku, żałobie, rozwodzie rodziców...

W realizacji tego trudnego, spoczywającego na nas, dorosłych, zadaniu często może pomóc bajka terapeutyczna.  Przeglądając zasoby Internetu natknęłam się na niezwykłą bajkę „Amelka i motyle” autorstwa pana Pawła Księżyka, która w przystępny sposób przybliża dziecku zagadnienie śmierci, może dać wsparcie dziecku bardzo przeżywającemu chorobę ukochanego członka rodziny.

W związku z tym, że autor bajki nie wyraził zgody na jej publikację na stronie internetowej naszej szkoły, chcąc przeczytać bajkę „Amelka i motyle” kliknij poniższy link:

https://bajki-zasypianki.pl/choroba-w-rodzinie/

Osobiście gorąco polecam lekturę bajek pana  Pawła Księżyka. W świat bajek-zasypianek przeniesie Cię poniższy banner:

Alina Ossolińska, psycholog

******************************************************************************************

10 czerwca 2020 r.

16 - 18 czerwca 2020 roku - egzamin ósmoklasisty
 

KOCHANY ÓSMOKLASISTO!

Przed Tobą niezwykle ważny moment – egzamin ósmoklasisty. Sprawdzi on zdobytą wiedzę i umiejętności, które opanowałeś w czasie nauki w szkole podstawowej.

Niech w tych ważnych dniach nie opuszcza Cię optymizm a dorośli wpierają swoją mądrością.

Przed Tobą wspaniałe wakacje i wymarzona przyszłość,

jeszcze tylko chwila pracy i skupienia

i wszystko, o czym śniłeś, stanie się rzeczywistością!

Na wszystkie dni egzaminu życzę Ci

łatwych zadań,
połamania piór, optymizmu
i dużo wiary we własne siły!
Dasz radę!

Powodzenia!

Alina Ossolińska, psycholog

*******************************************************************************

9 czerwca 2020 r.

Projekt „Co o życiu wiedzieć powinieneś”

Bajka o przyjaźni
 

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

W ubiegły piątek wspólnie zastanawialiśmy się, jak odrzucić plewa od ziarna, jak poznać toksyczną przyjaźń a jak budować przyjaźń szczerą i wartościową. Był to artykuł dla nas - dorosłych - oraz dla młodzieży.

 Dzisiaj chciałabym jeszcze raz powrócić do tematu przyjaźni. Zapraszam wszystkich w wieku od 0 do 100 lat do lektury bajki terapeutycznej o przyjaźni autorstwa pani Anny H.

Bajka Pani Anny H.

Bajka o przyjaźni

Każdego dnia, przed zaśnięciem mała Zuzia marzyła o prawdziwej przyjaźni. Chciała jej szukać nawet na końcu świata… za siedmioma górami, za siedmioma lasami…

Postanowiła zrealizować swój pomysł i pewnego rana, niezauważona przez nikogo, czmychnęła szybko z domu. Cichutko na paluszkach przeszła przez korytarz, popatrzyła na zamknięte drzwi do pokoju rodziców, wsunęła pod nie niezdarnie napisany liścik:

– Szukam przyjaźni…

Stanęła przed domem w pięknym ogrodzie, który tonął w blasku słońca, tęczowych barw dodawała mu fontanna kolorów płynąca z tysiąca róż. Mała Zuzia popatrzyła na nie i powiedziała:
– Gdybym była tak piękna jak Wy cudowne kwiaty , miałabym przyjaciół bez liku.

Wtem jedna z róż uroniła łzę, wielką kryształową, która bezgłośnie rozbiła się o źdźbło trawy…
– Zuziu , nic bardziej błędnego… Uroda jest krucha jak tafla lodu, przemija jak zima wiosną, gubi się jak wiatr w polu… Przyjaciół nie poznaje się po ich zewnętrznym pięknie, przyjaciel to dusza – pełna szczerości, to w niej tkwi siła. Popatrz… Jest nas tu tysiące, każda z nas jest tak samo piękna… Jak wybrać przyjaciela wśród nas, przecież wyglądamy tak samo? Jeżeli zbyt pochopnie wyciągniesz rękę do którejś z róż w dłoń wbije się bolesny kolec. Takie jest życie Zuziu, zbyt pochopnie oceniając intencje i zachowanie człowieka po jego wyglądzie, możesz zranić swoją duszę tak jak dłoń. A taka rana boli bardzo długo… Szukaj Zuziu dalej, a prawdziwą przyjaźń uda Ci się znaleźć…

Mała Zuzia z uwagą wysłuchała róży, nawet trochę się zasmuciła… Nagle uwagę Zuzi przykuł piękny motyl, nawet na chwilę usiadł na jej zadartym nosku … Rozbawił ją tym bardzo, mała Zuzia postanowiła złapać motylka, schować go w dłoni i mieć jego przyjaźń na wyłączność.

Motylek kusił paletą barw, wirował , unosił się wysoko, po chwili przycupną na jednym to na drugim kwiecie. Zuzia biegła co sił w nogach – tak strasznie pragnęła mieć za przyjaciela motylka. Nawet nie zauważyła kiedy znalazła się pod lasem, na skraju wsi. Zmęczona usiadła na starym pniu i zaszlochała. Gdzie jesteś motylku? Chciałam mieć Cię za przyjaciela…Byłbyś tylko mój.

Słońce schowało się za konarami drzew, gałęzie się poruszyły, liście zaszumiały. Na Zuzię popatrzył Stary Dąb, a ludzie powiadali, że Dąb jest jak świat stary. Powiedział z wielką troską w głosie. „Nie płacz Zuziu, nie tędy droga. Prawdziwa przyjaźń przychodzi sama, umorusana jest w radości i smutku. Przyjaźni nie możesz gonić, łapać w garść jak kropli deszczu”.

Powiedz mi Stary Dębie, którą ścieżką kroczyć, żeby prawdziwej przyjaźni spojrzeć w oczy. Oddam wszystkie zabawki, słodycze za prawdziwego przyjaciela…

„Zuziu ,przez setki lat tutaj stoję. Nie jeden biedak podniósł tego trudu zwoje i próbował znaleźć przyjaźń. Szukali niemal na końcu świata. To byli ślepcy. Szukali czegoś, co mieli pod ręką. Gardzili zwykłymi ludźmi, zwierzętami. Przyjaźń kojarzyła im się z czymś zewnętrznie pięknym, z cudownymi talentami … Prawdziwy przyjaciel bardzo często za nimi przez te kręte ścieżki kroczył. Ale cóż, ślepiec nigdy nie przejrzy na oczy…

Mała Zuzia z uwagą wysłuchała Starego Dębu. Podziękowała za rady i odpoczynek. Poszła szukać dalej. Poczuła lekkie burczenie w brzuchu i głód. Zobaczyła jagodowisko i postanowiła zjeść coś dobrego. Usiadła na zielonym mchu, buzię umorusała jagodowym miąższem. Poczuła zmęczenie i usnęła. Śnił jej się rodzinny dom, mama z zatroskaną miną pochylająca się nad łóżeczkiem Zuzi, jej uśmiechy bez liku. Tata z gitarą, który mówi: ta piosenka jest dla Ciebie smyku.

Zuzia przebudziła się i z przerażeniem stwierdziła , że nie wie gdzie jest , słońce powoli chowało się za Ciemnymi chmurami, niebo nabrało groźnego wyrazu. Ostry wiatr zerwał się i przecinał konary drzew, z nieba popłynęły kurtyny deszczu. Zuzia zapłakała bezgłośnie. Zatęskniła za domem, rodzicami. Gdzie ja jestem, która droga prowadzi do domu? Przecież zbliża się noc. Oczy Zuzi były pełne łez, dusza pełna smutku. Wtem usłyszała głos: „Nie martw się kruszyno, uchronię Cię przed zimnem nocy, rankiem przejdziemy przez ten wieli las i wrócimy do wioski. Do Twojego domu. Do matczynego serca się przytulisz. Tylko zaufaj mi.”

Zuzia przetarła oczy ze zdumienia. To Krecik, pies przybłęda, którego dokarmiała w ogrodzie. Chowała kawałki chleba w kieszeni fartuszka i jak nikt nie widział, częstowała tego porzuconego psa. Krecik był niczyj, był niekochany, brudny i przez wszystkich przeganiany. Brzydki, taki nijaki. Zwykły, takich piesków na świecie są tysiące.

Zuzia zapytał Krecika, jak mnie znalazłeś? Krecik podszedł bliżej Zuzi, wskoczył na kolana i powiedział: Wiesz , miałem kiedyś Pana. Darzyłem jego wielką przyjaźnią, byłem wierny, pocieszałem w chwili smutku, cieszyłem się razem z nim z radości. I nadszedł dzień deszczowy, wtedy promienie słońca zamieniły się w strugi deszczu. Mój Pan kupił sobie nowego psa, takiego nad którego wyglądem każdy wzdychał. Stałem się niepotrzebny, niechciany. Wywiózł mnie do tego lasu na skraju wioski, zostawił, porzucił bez słowa. Straciłem wiarę w ludzi. Przestałem wierzyć w przyjaźń. Głodny, z każdego podwórka przeganiany, cierpiałem i tęskniłem za domem. Wtedy pojawiłaś się TY. Uratowałaś mi życie, częstując chlebem czy miską mleka. Każdego dnia wyczekiwałem Ci w ogrodzie. A Ty każdego dnia przychodziłaś, przytuliłaś, nakarmiłaś… Okazałaś serce mnie, takiemu zwykłemu, nikomu niepotrzebnemu. Masz wielkie serce i naprawdę potrafisz żyć. A życie będziesz miała piękne, bo dostrzegasz innych, ich troski i smutki. Nie jesteś zapatrzona w siebie … Widzisz sercem innych.

Zuzia pomyślała, że znalazła to czego wśród róż szukała. O takiej przyjaźni mówił Stary Dąb. Zwykłej, normalnej, szczerej i bezinteresownej. Która prowadzi przez zaufania próg, mały Krecik przecież każdego dnia był z nią, patrzył jak się bawi w ogrodzie, warczał srogo na kogoś kto mógł jej czymś zagrozić. Tak jak teraz . Od rana za nią kroczył. I chodź niewidzialny dla oczu, wiernie poczuł się w obowiązku , że przed złem świata ja uchroni. W razie potrzeby osłoni własną piersią. To jest właśnie przyjaźń,! znalazłam przyjaciela choć wcale nie musiałam szukać. On był i zawsze będzie.

Zapadła noc, sowy głośno huczały, świat zrobił się taki groźny cały. Krecik powiedział do Zuzi- nie bój się, śpij, oby do rana. Ja będę czuwał . Ogrzejesz się do mojego ciała. Głowę przytul do mchu poduszki. Nie płacz , nie martw się Zuziu. Jestem przy Tobie.

Zuzia zamknęła swe zmartwione oczka i pogrążyła się w snu otchłani. A sen miała piękny, roześmiany . Czuła ciepły dotyk dłoni mamy. Tato taki rozradowany, swe piosenki śpiewał patrząc w oczy mamy.

Zuziu, Zuzienko, otwórz oczka , już ranek. Idziemy do domu, tam wszyscy się martwią o Ciebie. Zuzia z miłością przytuliła swojego prawdziwego przyjaciela Krecika. I razem zaczęli kroczyć w stronę wioski. Ona i jej prawdziwy przyjaciel. Przyjaciele. Po długiej i krętej drodze, pełniej przeszkód szli i szli w nieskończoność. Krecik torował jej drogę, chronił przed cierni kolcami. Sam się boleśnie przy tym ranił. Nie narzekał, do Zuzi się uśmiechał i dodawał otuchy. Prawdziwy przyjaciel. Nagle cicho sza… Chyba słychać nawoływania. Jakiś głosy przebiją się przez echa moc. Zuziu, Zuziu córeńko. Krecik to głos mojego taty , biegnijmy za głosem …Tak Zuziu biegnijmy szybkusieńko. Krecik co sił zaczął szczekać , szukał pomocy. Błagam niech ktoś mój głos usłyszy w myślach prosił. Głos taty Zuziu zdawał się być już tuż, tak blisko. Tak To tata… Ojciec Zuzi uściskał ją szybko, sprawdził czy nic jej się nie stało. Zuzia szybko opowiedziała, że Krecik jej przyjaciel uratował ją, dodawał otuchy i przed mrokiem uchronił. Tata Zuzi, podziękował Krecikowi. Powiedział, że przyjaciel mojej córki na stałe w naszym domu zagości.
Radość w wiosce po powrocie Zuzi i Krecika była niesłychana. Każdy chciał zobaczyć psa bohatera, który opieką ja otoczył. Jakież było ludzi zdziwienia, gdy ujrzeli tego zwykłego psa – przybłędę. Tego, którego każdy miotłą z podwórka przeganiał.

Zuzia widząc zdziwienie ludzi powiedziała: Szukaliście kogoś wyjątkowego, tak jak ja. Ja też szukałam przyjaźni w czymś, kimś co się wyróżnia. Najpiękniejsze często jest niewidoczne dla oczu .Jesteśmy ślepcami, przetrzyjmy oczy, rozejrzyjmy się dookoła. W zwykłych rzeczach, ludziach, zwierzętach jest tyle piękna i miłości. Nasze serca będą pełne radości – jeżeli sercem będziemy dzielić się z innymi. Przyjaciel to ktoś, kto zawsze jest w chwilach smutku i radości. Otrze łzę i sprawi, że na naszej twarzy uśmiech zagości. Nie patrzy na wygląd i przywary, jest taki zwykły i jednocześnie tak wspaniały.

I od tej chwili, mały Krecik na zawsze przy Zuzi został. W jej domu pełnym miłości, każdego dnia witał wesołym szczekaniem, układał do snu i niecierpliwie czekał kolejnego poranku. I tak kroczą przez życie razem, Zuzia i jej niestrudzony przyjaciel, ten co pokochał ją za serce, uśmiech i miłość do świata.

Polecam również filmiki dla dzieci- bajki o przyjaźni:

https://www.youtube.com/watch?v=12noA3Z8-Zw

https://www.youtube.com/watch?v=d9YyzeC11BE

https://www.youtube.com/watch?v=12noA3Z8-Zw

Alina Ossolińska, psycholog

Bajka pochodzi ze strony:

http://www.warszawskiednirodzinne.pl/wydarzenia-dla-dzieci-w-warszawie/artykuly-i-bajki/bajka-o-przyjazni/

*******************************************************************************

08 czerwca 2020 r.

Projekt „Co o życiu wiedzieć powinieneś”

30 typów toksycznych ludzi według Lillian Glass

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

W kontakcie z toksycznymi ludźmi po pewnym czasie zaczynasz się dusić. Nie zawsze zdołasz przed nimi uciec, ale możesz zminimalizować wpływ, jaki na ciebie mają. Wystarczy nauczyć się ich rozpoznawać. Oto 30 typów toksycznych ludzi według ekspertki od komunikacji Lillian Glass:

1. Żyleta. Nieuprzejmy, zrzędliwy, zadzierający nos. To wszystko efekt tak kiepskiej samooceny, że żyleta wprost lubuje się w krytykowaniu wszystkich, w tym siebie.

2. Katarynka. Zakochany w sobie, nałogowy gaduła, niekomunikatywny. To przed takimi ludźmi uciekamy w popłochu na przyjęciu, jeśli nie chcemy umrzeć z nudów, wysłuchując ich słowotoku.

3. Samobójca. Pesymistyczny, niesolidny, typ ofiary. Jest tak silnie autodestrukcyjny, że odtrąca wszelkie wyrazy sympatii, sam sobie zamykając drogę do zdrowych relacji.

4. Uciekinier. Bezbarwny, nielojalny, robiący uniki. Trudne sytuacje paraliżują go do tego stopnia, że nie widzi innego rozwiązania poza ucieczką, nie jest jednak bezduszny, a niezdolny do podjęcia jakichkolwiek zobowiązań.

5. Drzemiący Wulkan. Wybredny, małostkowy, niestabilny. Z pozoru łagodny jak baranek, potrafi nagle wybuchnąć gniewem i agresją.

6. Plotkarz. Niedyskretny, rywalizujący, niedelikatny. Z nudy albo z potrzeby uznania, nadmiernie interesuje się życiem innych i z upodobaniem dzieli się zdobytą wiedzą.

7. Wściekły Zapaśnik. Konfliktowy, zrzędliwy, samowolny. Skumulowana złość na cały świat popycha go do zaczepnych zachowań. Lubi sprzeciwiać się dla zasady, żeby tylko sprowokować kłótnię, a nawet bójkę.

8. Ofiara losu. Podejrzliwy, drobiazgowy, markotny. Jego defetystyczna postawa jakby odcinała dopływ tlenu wszystkim wokół, a żali się nie po to, żeby usłyszeć radę, nawet najszczerszą i najbardziej pomocną, ale rozczulić się nad sobą i wzbudzić litość.

9. Uśmiechnięty Morderca. Skryty, uwodzicielski, podstępny. To człowiek kameleon, a jego zdrada boli tym mocniej, że potrafi wzbudzić zaufanie.

10. Bezbarwny Mięczak. Biernie agresywny, lękliwy, nadskakujący. Zdolność do kompromisu, którą na pierwszy rzut oka wydaje się wykazywać, to w rzeczywistości skrajna niedecyzyjność. Jego „tak” za chwilę może zmienić się w „nie”.

11. Oportunistyczny Wyzyskiwacz. Nadskakujący, służalczy, obmawiający za plecami. Jeśli dba o kogoś, to tylko dlatego, że liczy na korzyści dla siebie, bo jedyne, co go interesuje, to własny interes. To ostatnia osoba, która przyjdzie ci z pomocą w potrzebie.

12. Bezwzględny Tyran. Ordynarny, wygadany, wybuchowy. Wychodzi z założenia, że najlepiej na kogoś nakrzyczeć, to będzie cię szanował. Z szacunkiem nie ma to nic wspólnego, jednak gwałtownością skutecznie terroryzuje ludźmi.

13. Żartowniś. Hałaśliwy, banalny, gruboskórny. Błazen, który pod złośliwymi żarcikami ukrywa bezradność i nieprzystosowanie towarzyskie.

14. Nieprzytomny niedołęga Towarzyski. Nieuprzejmy, niesolidny, nieprzytomny. Uważność na innych to dla niego zupełnie obce pojęcie.

15. Przypadek Psychiczny. Nieobliczalny, nadpobudliwy, drażliwy. To prawdziwie zaburzona osoba, często uzależniona, kontakt z nią jest trudny, gdyż jest bardzo zmienna w zachowaniu i reakcjach.

Jeśli chcesz poznać pozostałe 15 typów toksycznych ludzi według ekspertki od komunikacji Lillian Glass zaglądnij do Pani pedagog i sprawdź, co dzisiaj dla Ciebie przygotowała na łamach szkolnej strony internetowej: 

https://sp55.edupage.org/text/?text=text/text83&subpage=7

Natomiast więcej w: „Toksyczni ludzie”, Lillian Glass, wyd. Rebis 2019.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy tekst pochodzi z artykułu „30 typów toksycznych ludzi według Lillian Glass” z dnia 21 maja 2020 r. zamieszczonego w miesięczniku „Zwierciadło”:

https://zwierciadlo.pl/psychologia/30-typow-toksycznych-ludzi-wedlug-lillian-glass

*******************************************************************************

05 czerwca 2020 r.

Projekt „Co o życiu wiedzieć powinieneś”

Toksyczna przyjaźń – jak ją rozpoznać?

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Rodziny wybrać nie możesz – za to przyjaciół tak! Czy jest możliwa przyjaźń w czasach Facebooka? Jak rozpoznać, czy tkwimy w relacji, która zamiast wzmacniać wysysa energię?

Posłuchajmy, co na ten temat ma do powiedzenia psychoterapeutka Małgorzata Lipko.

To, co obserwujemy na Facebooku, to niestety w dużej części relacje powierzchowne, bez wzajemności, pozbawione troski i bliższego kontaktu. W przyjaźni liczy się szczera wymiana – myśli, uczuć, informacji na swój temat – w której potrafimy się odsłonić. Przyjaźń daje możliwość powiedzenia sobie i o sobie wszystkiego. Na Facebooku często prezentujemy tylko swoje „ja idealne”, którym mamy nadzieję „oczarować” innych, żeby nas kochali, podziwiali, akceptowali. W relacji z przyjacielem jesteśmy w pełni sobą, świadomie odsłaniamy nasze „ja autentyczne”, czyli to, co jest w nas piękne, ale także to, co wstydliwe, co jest naszą słabością – ale paradoksalnie to właśnie buduje trwałą więź.

Przyjaźń buduje się stopniowo: potrzeba na to czasu, szczerości, szacunku, wzajemności, zaangażowania, bezinteresowności i akceptacji. Niepielęgnowana może się skończyć. Czasem po prostu nie przechodzi próby czasu oraz okoliczności życiowych, typu: nowa szkoła czy przeprowadzka, i wygasa. Wówczas warto zapisać w sercu to, co dobre, pogodzić się ze stratą i pożegnać – bo kiedy odchodzi jedna przyjaźń, robi się miejsce na kolejną.

Każda przyjaźń nas wzbogaca i czegoś uczy. Dowiadujemy się wiele o sobie i o samej istocie przyjaźni, dzięki czemu w przyszłości możemy bardziej dojrzale dobierać sobie bliskich ludzi.

Po czym można rozpoznać, czy tkwimy w toksycznej przyjaźni?

Pomaga w tym świadomość siebie, podstawowa wiedza na swój temat: Kim jestem? Z jakiej rodziny pochodzę? Jakie mam słabe i mocne strony?

Bezpośrednim sygnałem, że tkwię w relacji, która mi nie służy, będzie fakt, że po spotkaniu z przyjacielem, podczas którego było miło i przyjemnie, dużo się śmialiśmy i rozmawialiśmy – czuję się źle, zmęczona albo podenerwowana, odczuwam przymus, by  zjeść coś słodkiego lub napić się alkoholu. Generalnie czuję się gorzej niż przed spotkaniem, mam wrażenie, że zostałam w coś wmanewrowana, zmanipulowana czy poniżona. Bardzo ważne są tu symptomy płynące z ciała. Czy boli mnie głowa, brzuch, a może mam mdłości, nie mogę oddychać, kłuje mnie w sercu…? Warto zaufać swojemu ciału – ono jest bardzo mądre – i wziąć pod uwagę swoje fizyczne samopoczucie, wynikające z bycia w kontakcie z innym człowiekiem.

Cechy wartościowej, szczerej przyjaźni

Podstawą przyjaźni jest szacunek do siebie i do drugiej osoby. Ale, aby szanować drugą osobę, musimy najpierw umieć uszanować siebie. Pewnie, że są sytuacje ekstremalne, kiedy rzucamy wszystko, co dla nas ważne, i pędzimy pomóc przyjacielowi, ale jeśli odmówimy mu spotkania, bo akurat jesteśmy zbyt zmęczeni – to nie zawiedziemy go, a jedynie będziemy szczerzy wobec siebie i niego. Mamy prawo odmawiać prośbom przyjaciół i oni powinni to rozumieć.

W wymianie między przyjaciółmi bardzo ważne jest też, by nie dawać za dużo. Ten, kto tak robi, nieświadomie niszczy relację. Tak naprawdę myśli tylko o sobie, nie widząc w pełni tej drugiej osoby. Dając za dużo, możemy odebrać komuś godność i poczucie siły, sprawstwa.

Będąc otwartym na innych potrafimy nawiązywać przyjaźnie na każdym etapie życia. Jeśli umiemy zaufać, otworzyć się przed drugą osobą, ale też wyznaczać swoje granice, być asertywnymi – to będziemy umieli być w dobrej, zdrowej relacji. Ale to wymaga pracy nad sobą.

Koniec przyjaźni czy początek...

Pewne etapy muszą się skończyć, żeby zaczęły się kolejne. Musimy przestać być dzieckiem, żeby zacząć być dorosłym. Tak samo jest z przyjaźniami. Jeśli do tej pory przyjaźnie były dla nas tylko bólem, to znak, że nie były one prawdziwe, że dojrzała, satysfakcjonująca relacja jest dopiero przed nami. Jesteśmy wolni, możemy wybierać i zmieniać swój los. Na każdym etapie życia możemy nawiązać wartościową, szczerą przyjaźń.

A kiedy coś odchodzi i kończy się, powinniśmy pozwolić temu odejść, zachować to, co było fajne w sercu, i iść dalej. Na tym też polega życie.

Żegnamy w ciągu życia różne ważne osoby, powinniśmy umieć sobie z tym poradzić. Nie próbować zatrzymywać czasu, bo tracimy wtedy to, co tu i teraz, i to, co jeszcze przed nami.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał pochodzi z artykułu Joanny Olekszyk „Przyjaźń – dobra czy toksyczna? Jak to rozpoznać?” z dnia 17 lutego 2020 r. zamieszczonego w miesięczniku „Zwierciadło”:

https://zwierciadlo.pl/psychologia/jak-rozpoznac-toksyczna-przyjazn

*******************************************************************************

03 czerwca 2020 r.

Projekt „Co o życiu wiedzieć powinieneś”

Czas - najlepszy prezent, jaki możesz dać swojemu dziecku

SZANOWNI RODZICE

Dziecko akceptowane takim, jakie jest,

które dostało uwagę i miłość,

ma szansę wyrosnąć na człowieka przekonanego,

że jest w porządku, że da sobie w życiu radę.

Zdaniem Elżbiety Pożarowskiej, psychologa i psychoterapeutki, współcześni rodzice często szukają wsparcia sprawdzając w Internecie, jak się bawić z dzieckiem, jak je karmić, co robić, żeby było odważne, asertywne. Multimedia tak zawładnęły ich życiem, że nie mają czasu na rozmowę z partnerem, dzieckiem ani ze sobą samym, bo są zajęci życiem na facebooku. I to jest niepokojące zjawisko.

Dziecko swoim zachowaniem komunikuje nam, jakie jest, czego potrzebuje, jakie są jego mocne i słabe strony. Gdyby rodzice skupiali na nim uwagę, mieliby całą wiedzę na jego temat, łącznie z tą, jakie metody wychowawcze są w jego przypadku najskuteczniejsze. Nie musieliby tej wiedzy szukać w Internecie. Bo to jest trochę taki paradoks, że zamiast usiąść z dzieckiem i z nim rozmawiać albo po prostu się mu przyglądać i z nim być, robić coś wspólnie, to siedzą z nosem w tablecie i szukają informacji jak je wychowywać. A tymczasem to dziecko jest tuż obok i domaga się uwagi.

Rodzice zamiast uważności dają zabawki, gadżety

Zdarza się, że rodzice nawet jak mają czas, to nie bawią się z dziećmi, nie rozmawiają z nimi, tylko cały czas patrzą w telefon. Mają świadomość tego, że kontakt z dzieckiem jest istotny, ale robią to kątem oka. Współczesne wychowywanie takie właśnie bywa – kątem oka. Rodzice patrzą w telefony, a dzieci w telewizor albo w nowy gadżet.

Zarzucanie dzieci gadżetami i coraz to bardziej wyszukanymi zabawkami, może zrodzić  w nim przekonanie, że liczą się tylko rzeczy, że dostać buziaka to coś dziwnego w porównaniu z nową lalką czy samochodem. Rodzice często z poczucia winy – na ogół nieuświadomionego –  że nie mają dla dziecka czasu, kupują mu wszystko, czego się domaga. Bo to jest najłatwiejsze. O wiele trudniej jest powtarzać 50 razy te same zabawy, a dziecko uczy się przecież przez powtarzanie. Rodziców to potwornie nudzi, są niecierpliwi. Tymczasem warto, żeby sobie uświadomili, że dzieciństwo trwa krótko, a ich czas spędzony z dzieckiem na pewno zaprocentuje.

Wzmacniaj poczucie wartości dziecka, dziel z nim czas

Dziecko akceptowane takim, jakie jest, które dostało uwagę i miłość, ma szansę wyrosnąć na człowieka przekonanego, że jest w porządku, że da sobie w życiu radę niezależnie od tego, ile dóbr będzie posiadało. Dowartościowanie małego człowieka to bardzo ważny wkład rodziców.

Ale takie dowartościowywanie, które nie rodzi przekonania, że jest się pępkiem świata.  Stawianie dziecka na piedestał to wyrządzanie mu strasznej krzywdy, bo buduje w nim przekonanie, że jest ponad wszystkimi. Świat szybko takie przekonanie zweryfikuje. Nie o to zatem chodzi, żeby dziecko wychwalać, ale żeby w rozmowach z nim odzwierciedlać to, co ono robi, nazywać to: O, widzę że puszczasz bańki, zbudowałeś domek, narysowałeś tatę. Zarówno chwalenie, jak i krytyka uczą, że najważniejsze są oceny, natomiast nadmierne chwalenie – że muszę być dobry, muszę się sprawdzić, bo inaczej jestem nic niewarty. Chodzi o to, żeby dziecko czuło się w porządku takie, jakie jest.

Każde czasy rodzą inne trudności.

Ale zawsze tak samo ważna jest miłość, bliskość i życiowa mądrość.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano na podstawie artykułu Aliny Gutek z dnia 29 maja 2020 r. zamieszczonego w miesięczniku „Zwierciadło”. Cały artykuł znajdziecie Państwo pod adresem:

https://zwierciadlo.pl/psychologia/czas-to-najlepszy-prezent-jaki-mozesz-dac-swojemu-dziecku-nie-tylko-w-dniu-dziecka

*******************************************************************************

02 czerwca 2020 r.

Projekt „Co o życiu wiedzieć powinieneś”

DRODZY UCZNIOWIE, SZANOWNI RODZICE

Za nami realizacja Projektu pt. „Weź się w garść!”, przed nami Projekt pn. „Co o życiu wiedzieć powinieneś”.

Jako młodzi ludzie szukacie często odpowiedzi na dręczące Was pytania, czasami wstydzicie się  zapytać, czujecie się zagubieni i osamotnieni.

Jako rodzice często czujecie się bezradni, chcielibyście pomóc swoim dzieciom, ale nie wiecie jak, czujecie bezsilność a może nawet  strach.

SPIESZYMY WIĘC WAM Z POMOCĄ

CHCEMY POWIEDZIEĆ RAZEM Z PANIĄ PEDAGOG, ŻE NIE JESTEŚCIE SAMI!

Projekt „Co o życiu wiedzieć powinieneś” powstał z myślą o Was i dla Was, będziemy w nim poruszać tematy, które pomogą Wam kroczyć przez życie  śmielej, odważniej, być bardziej świadomym siebie i otaczającego Was świata.

Przygotujcie się więc do startu, zamknijcie pasy,

bo od jutra zaczynamy

Alina Ossolińska, psycholog

*******************************************************************************

1 czerwca 2020 r.

Dzień Dziecka: ważne święto dla całych rodzin

DRODZY UCZNIOWIE

Z okazji Dnia Dziecka życzę Wam:

Kolorowych snów,

Uśmiechu od ucha do ucha,

Pięknych bajek na dobranoc,

Własnego pieska i kotka,

Co dzień nowych przygód,

Butów siedmiomilowych,

Gwiazdki z nieba,

Wspaniałych przyjaciół,

I kochającej rodzinki!

SZANOWNI RODZICE

1 czerwca, czyli Dzień Dziecka to bardzo ważne święto, na które Wasze dziecko czeka z niecierpliwością. W tym dniu niech wszystko będzie dla niego - może zażyczyć sobie śniadanie, jakie tylko chce, czekają je prezenty, niespodzianki, dobra zabawa oraz czas spędzany wspólnie z rodzicami.

Ale i my rodzice mamy w tym dniu dużo frajdy patrząc, jak z roku na rok nasze dzieci rosną, zmieniają się, robią postępy, dorośleją. To dzień, w którym każde dziecko - bez względu na wiek - powinno bardzo mocno poczuć, jak bardzo jest kochane i ważne dla swoich rodziców.

W Dniu Dziecka, razem z Panią pedagog, dedykujemy Państwu kilka - naszym zdaniem - najpiękniejszych cytatów o dzieciach.

Gdybym mogła od nowa wychowywać dziecko,
Częściej używałabym palca do malowania, a rzadziej do wytykania.
Mniej bym upominała, a bardziej dbała o bliski kontakt.
Zamiast patrzeć stale na zegarek, patrzyłabym na to, co robi.
Wiedziałabym mniej, lecz za to umiałabym okazać troskę.
Robilibyśmy więcej wycieczek i puszczali więcej latawców.
Przestałabym odgrywać poważną, a zaczęła poważnie się bawić.
Przebiegałabym więcej pól i obejrzała więcej gwiazd.
Rzadziej bym szarpała, a częściej przytulała.
Rzadziej byłabym nieugięta, a częściej wspierała.
Budowałabym najpierw poczucie własnej wartości, a dopiero potem dom.
Nie uczyłabym zamiłowania do władzy, lecz potęgi miłości. 
(Diane Loomans)

Alina Ossolińska, psycholog

Opracowując tekst wykorzystano materiały zamieszczone na stronie:

https://mamotoja.pl/zyczenia-na-dzien-dziecka-wierszyki-rymowanki,dzien-dziecka-artykul,24874,r1p1.html

https://miastodzieci.pl/czytelnia/cytaty-o-dzieciach-90-cytatow-o-dziecinstwie/

******************************************************************************************

29 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Gdy od komputera i telefonu boli ręka - cz.3

SZANOWNI NAUCZYCIELE I RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Przed Wami ostatnia porcja ćwiczeń. Pamiętajmy, że gimnastyka przynosi efekty, gdy ćwiczymy codziennie, systematycznie. Tak jest i z proponowanymi ćwiczeniami dłoni i nadgarstków. Wystarczy chwila ćwiczeń kilka razy dziennie i JUŻ!

ĆWICZENIA NA DZIŚ

(1) dociskanie palców

(2) przekręcanie splecionych dłoni z prostowaniem łokci

(3) utrzymanie kciuka w wyproście i odwiedzeniu

(4) ruchy okrężne kciukiem

(5) ruchy okrężne kciuka

(6) chwytanie różnych drobnych przedmiotów

(7) ściskanie dłonią piłeczki lub gąbki

POWODZENIA!

Alina Ossolińska, psycholog

Rysunki pochodzą ze strony:

https://www.reumatologiczny.pl/dla-pacjenta/reumatoidalne-zapalenie-stawow/rzs-porady.html

******************************************************************************************

28 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Gdy od komputera i telefonu boli ręka - cz.2

SZANOWNI NAUCZYCIELE I RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Zgodnie z wczorajszą umową dzisiaj druga porcja ćwiczeń przydatna każdemu, kto na co dzień używa sprzętów nowej technologii: smartfonów, komputerów, psp, laptopów, tabletów...

ĆWICZENIA NA DZIŚ

 (1) zginanie i prostowanie palców w stawach międzypaliczkowych

(2) zginanie i prostowanie palców w stawach międzypaliczkowych – „daszek“

(2) pogłębianie „daszka“ przez dociskanie drugą ręką

(4) rozciąganie zahaczonych palców na zewnątrz

(5) rozsuwanie i łączenie palców

(6) dociskanie złożonych dłoni

(7) ręką, której nie używamy do rysowania, chwytamy nadgarstek ręki wiodącej i lekko nim skręcamy raz w jedną, raz w drugą stronę.

POWODZENIA!

Alina Ossolińska, psycholog

Rysunki pochodzą ze strony:

https://www.reumatologiczny.pl/dla-pacjenta/reumatoidalne-zapalenie-stawow/rzs-porady.html

******************************************************************************************

27 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Gdy od komputera i telefonu boli ręka - cz.1

SZANOWNI NAUCZYCIELE I RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

W okresie nauczania zdalnego przygotowanie i realizacja zajęć online, przesyłanie drogą elektroniczną zadań, kontakty przez telefon, komunikatory, platformy internetowe powodują, że  zarówno my - nauczyciele, jak i Wy - uczniowie, spędzamy z laptopem, smartfonem czy tabletem sporo czasu a dla naszych nadgarstków oznacza to długie godziny w niefizjologicznym ułożeniu, setki kliknięć myszką, tysiące ruchów joystickiem lub palcem po ekranie.

Rozmawiając ze mną przez telefon coraz częściej skarżycie się na takie dolegliwości jak obolały kciuk, drętwiejące palce i nadgarstek. Podczas pracy zdalnej pamiętajmy więc o higienie pracy, prawidłowej postawie, systematycznych przerwach. A ponieważ lepiej zapobiegać niż leczyć - dlatego przez najbliższe trzy dni nauczymy się wspólnie gimnastykować  dłonie i nadgarstki.

Zamiast narzekać - bierz się do pracy!

a proponowane ćwiczenia niech sie staną Twoim codziennym nawykiem!

ĆWICZENIA NA DZIŚ

(1) odwracanie przedramienia (dłoń ku dołowi/dłoń ku górze),

(2) zgięcie i wyprost nadgarstka,

(3) przywodzenie i odwodzenie dłoni w płaszczyźnie poziomej,

(4) ruchy okrężne nadgarstka,

(5) wyprost i utrzymanie dłoni w tej pozycji 3-5 sekund,

POWODZENIA!

Alina Ossolińska, psycholog

Rysunki pochodzą ze strony:

https://www.reumatologiczny.pl/dla-pacjenta/reumatoidalne-zapalenie-stawow/rzs-porady.html

******************************************************************************************

26 maja 2020 r.

26 MAJA - ŚWIĘTO WSZYSTKICH MAM

Wszystkim Mamom z okazji Ich Święta

życzę pogody ducha i miłości,

wytrwałości w pełnieniu matczynych obowiązków

oraz poczucia dumy z trudnego procesu wychowania.

Życzę Wam również, abyście zawsze były doceniane,

a miłość, którą obdarzacie bliskich, wracała do Was z podwojoną siłą.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy obraz pochodzi ze  strony:

http://www.mama-bloguje.com/zyczenia-na-dzien-matki-od-innej-matki/

******************************************************************************************

25 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Mały Książę – cytaty o miłości

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

W związku ze zbliżającym się Dniem Matki razem z Panią pedagog przygotowałyśmy najpiękniejsze cytaty o miłości. Matka to pierwsza w życiu dziecka osoba, która zabiera go w podróż w poszukiwaniu szczęścia, wiernej miłości i prawdziwej przyjaźni.

Wszystkim - a w szczególności mamom oraz ich pociechom - serdecznie polecamy spektakl on-line „Mały Książe”, który odbędzie się 1 czerwca 2020, godz. 12.00 w ramach Przeglądu Sztuki dla Dzieci LATAWIEC I TRĄBKA.

Historia Małego Księcia, tajemniczego przybysza z asteroidy B612, to ponadczasowa opowieść, która na pewno oczaruje tych najmłodszych, jak i dorosłych widzów. Historia z książki Antoine’a de Saint Exupery’ego przeniesiona została w magiczny świat muzyki, sztuki lalkarskiej i bajkowej scenografii. Dzięki temu raz jeszcze spojrzymy na świat oczami dziecka, a za sprawą niezwykłych bohaterów, na nowo odkryjemy, co tak naprawdę jest w naszym życiu najważniejsze.

Więcej informacji znajdziecie na stronie:

https://miastodzieci.pl/wydarzenia/maly-ksiaze-spektakl-online/

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o informacje zawarte na stronie:

https://miastodzieci.pl/czytelnia/maly-ksiaze-cytaty-o-przyjazni-milosci-doroslych-i-dzieciach/

https://miastodzieci.pl/wydarzenia/maly-ksiaze-spektakl-online/

******************************************************************************************

22 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Jak prawidłowo przedstawić siebie i innnych?

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Ucząc się języka obcego, pierwszym poznanym zdaniem jest zwykle: „Nazywam się…”, a zaraz po tym uczymy się pytać o nazwisko drugiej osoby. Zapewne dlatego, że to bardzo przydatna umiejętność. Ale czy równie prosta?

Wbrew pozorom nie tylko słowa są ważne. Trzeba wiedzieć, kiedy, komu i jak się przedstawić. I jak przedstawić innych – to jeszcze trudniejsza sztuka. Nie zapominajmy, iż to często moment pierwszego kontaktu z drugą osobą ma decydujący wpływ na wrażenie, jakie wywieramy na niej. Ponadto prezentując sobie nieznajome osoby, ułatwiamy bądź utrudniamy im nawiązanie kontaktu.

Wymieniamy imię i nazwisko (tylko w tej kolejności) przedstawianej osoby. W zależności od sytuacji możemy podać tytuły naukowe lub służbowe, (raczej w relacjach służbowych, gdy ma to jakieś znaczenie, w prywatnych może zostać odebrane jako próba wywyższania się). Jeżeli ktoś ma podwójne nazwisko, wymieniamy je w pełnym brzmieniu. Zdrobnień imienia używamy jedynie w odniesieniu  do dzieci (ale już nie nastolatków).

Przedstawiamy zawsze:

• mężczyznę kobiecie
• młodszego starszemu
• młodszego rangą starszemu rangą
• osobę publiczną osobie nieznanej ogółowi

Warto też wiedzieć o wyjątkach, np. nowo przybyłych do pomieszczenia przedstawiamy już obecnym (bez względu na płeć i wiek) oraz pojedynczą osobę małżeństwu.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o książkę Agnieszki Sakowicz pt." Savoir-vivre na co dzień" wydawnictwo  Publicat

******************************************************************************************

21 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Co wyróżnia człowieka dobrze wychowanego?

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Nikt nie chce, aby określano go mianem człowieka źle wychowanego. Warto więc zastanowić się, co wyróżnia człowieka dobrze wychowanego. Zanim przeczytasz poniższy tekst, spróbuj wymienić chociaż kilka cech człowieka dobrze wychowanego. Które z tych cech posiadasz?

• uśmiech – zjednuje sympatię, czyni z nas ludzi, do których warto się zbliżyć, rozładowuje napięcie związane z trudną sytuacją
• życzliwość – to nic innego, jak otwartość na innych, zrozumienie, że oni też mają swoje potrzeby i zmartwienia
• uprzejmość – odrobina grzeczności i uczynności wcale nie czyni z nas łatwych do wykorzystania
• słowność – na nic dobre maniery, jeśli nie przywiązujemy wagi do swoich słów, wówczas sami się ośmieszamy
• skromność – nie mylmy jej z brakiem znajomości swoich mocnych stron (ale czy trzeba je ogłaszać wszem i wobec?)
• dyskrecja – plotka jest może ciekawa, ale niebezpieczna i podszyta nieszczerością; umiejętność zachowania informacji tylko dla siebie sprawia, iż jesteśmy postrzegani jako osoby godne zaufania
• punktualność – to wyraz szacunku dla cudzego czasu
• panowanie nad uprzedzeniami – mamy prawo nie akceptować pewnych światopoglądów, kultur, ale nie możemy ostentacyjnie się z tym obnosić
• umiejętność słuchania – to sztuka trudniejsza niż mówienie, ale sprawia, że ludzie lubią z nami rozmawiać
• panowanie nad złym humorem – nikt nie ma obowiązku tolerować naszych kaprysów, lepiej ujawnić je jedynie przed lustrem
• kontrolowanie mowy ciała – na nic piękny uśmiech, uprzejme słowo, kiedy… ręce w kieszeni

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o książkę Agnieszki Sakowicz pt." Savoir-vivre na co dzień" wydawnictwo  Publicat

******************************************************************************************

20 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Cechy dobrze wychowanego człowieka

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Człowiek dobrze wychowany wcale nie znaczy idealny. To taka osoba, która potrafi właściwie postąpić w rozmaitych sytuacjach, szanując przy tym zarówno siebie jak i innych. Opanowała „sztukę życia” (to oznacza z francuskiego wyrażenie savoir-vivre). Gdy popełnia gafy – umie dostrzec je, wybrnąć z nich i powiedzieć „przepraszam”.

Dla takiej osoby oczywista jest dbałość o siebie. Zwraca ona uwagę na higienę osobistą: codziennie się myję, prawidłowo pielęgnuję jamę ustną, używa dezodorantów tylko na czystą skórę (w przeciwnym razie uzyskała by efekt odwrotny – wzmocnienie przykrego zapachu), regularnie odwiedza fryzjera, troszczy się o dłonie i paznokcie itp. Nie mniej istotne jest dbanie o swoją garderobę. Powinna ona być zawsze czysta, odprasowana, gustownie zestawiona i dopasowana do okoliczności.

Wiele tego… Nikt jednak nie mówi, że musimy wyróżniać się wszystkimi wyżej wymienionymi cechami w różnym stopniu. Na pocieszenie – człowiek ze znajomością dobrych manier wie, że pracuje się nad sobą przez całe życie i nigdy nie jest na to za późno!

Poza tym – rzeczą ludzką jest błądzić, ale też…. błędy naprawiać.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o książkę Agnieszki Sakowicz pt." Savoir-vivre na co dzień" wydawnictwo  Publicat

******************************************************************************************

19 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Być dobrze wychowanym – co to znaczy?

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Nikt nie chce, aby określano go mianem człowieka źle wychowanego. By się tak nie stało, nie wystarczy tylko przestrzegać podstawowych zasad moralnych, czyli np. nie zabijać, nie kraść, nie bić, nie kłamać. Należy wykazać się czymś więcej – szacunkiem dla drugiego człowieka: dla jego godności i potrzeby poczucia komfortu w relacjach z innymi.

Po co komu savoir – vivre?

Czasami można odnieść wrażenie, iż zasady dobrego wychowania mnożą przed nami trudności i tylko czekają na okazję, by ujawnić naszą niewiedzę. Bo po co pamiętać, kto i kiedy ma pierwszeństwo, jak posługiwać się tytułami, kiedy użyć jakiego widelca i  kieliszka? Ale wyobraźmy sobie świat, gdzie nikt tego nie wie. Jak na zatłoczonym przystanku ludzie wysiedli by z tramwaju i wsiedli do niego? Jak poznali by się nieznajomi podczas spotkania? Jak podkreślilibyśmy strojem powagę miejsca. Wszystko wymagałoby dodatkowych wyjaśnień i w efekcie pogrążylibyśmy się w chaosie. Nadmiar wolności nie zawsze ma tak dobry smak, jak by się wydawało. A więc wymieńmy korzyści płynące ze znajomości dobrych manier:

• wiemy jak postąpić w różnych sytuacjach, zwłaszcza tych nieznanych, np. jak postępować podczas rozmowy kwalifikacyjnej
• umiemy interpretować zachowania innych, np. wystąpienie w wieczorowej sukni albo we fraku
• łatwiej nam zbudować dobrą atmosferę w relacjach z ludźmi.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o książkę Agnieszki Sakowicz pt." Savoir-vivre na co dzień" wydawnictwo  Publicat

  ******************************************************************************************

 18 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Mały Książę – cytaty o przyjaźni

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Cytaty z Małego Księcia są ponadczasowe, bo przypominają o rzeczach najważniejszych.

Powiastka filozoficzna dla dzieci autorstwa Antoine'a de Saint-Exupéry'ego zawiera ponadczasowe złote myśli, w których Mały Książę i jego przyjaciel lis uczą nas radości z małych rzeczy i pozwalają wrócić do świata dziecięcej wyobraźni, którą tak często gubimy dorastając.  Cytaty z Małego Księcia mogą stać się inspiracją do głębszych przemyśleń lub gotową dedykacją dla przyjaciela czy bliskiej osoby.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o informacje zawarte na stronie:

https://miastodzieci.pl/czytelnia/maly-ksiaze-cytaty-o-przyjazni-milosci-doroslych-i-dzieciach/

******************************************************************************************

15 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Mały Książę – cytaty o przyjaźni
 

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Mały Książę to jedna z najpiękniejszych książek świata. I najmądrzejszych. Mały złotowłosy chłopiec dzieli się z czytelnikami spostrzeżeniami o życiu, przyjaźni, miłości, odpowiedzialności, wrażliwości, dzieciństwie i dorosłości. Prostota i trafność jego spostrzeżeń zadziwia i wzrusza kolejne pokolenia.

Antoine de Saint-Exupery to mistrz odpowiedzi na ważne pytania i ubierania życiowych obserwacji w piękne słowa. Mały Książę jest prawdziwą skarbnicą życiowych mądrości i złotych myśli. To książka do kilkukrotnego czytania, a każda jej lektura przynosi nowe emocje i przemyślenia.

Cytaty z Małego Księcia są ponadczasowe, bo przypominają o rzeczach najważniejszych.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o informacje zawarte na stronie:

https://miastodzieci.pl/czytelnia/maly-ksiaze-cytaty-o-przyjazni-milosci-doroslych-i-dzieciach/

******************************************************************************************

14 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Gry i zabawy w wolnym czasie - cz.2

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Zgodnie z wczorajszą obietnicą dzisiaj prostych sposobów na nudę ciąg dalszy czyli gry
i zabawy, do których potrzebne będą jedynie kartki, długopisy, no i towarzystwo.

„Plaster miodu"

Do zabawy będą potrzebne:

• kartki i 2 długopisy lub kredki różnych kolorów
• gra dla 2 graczy

Jak się bawić?

1. W grze bierze udział 2 graczy z 2 kredkami lub długopisami różnego koloru
2.  Drukujemy planszę (plik do pobrania znajduje się poniżej) lub rysujemy na kartce „plastry miodu” zgodnie ze wzorem pokazanym na planszy.
3. W ramce („plastrze miodu”) znajduje się 6 kropek. Gracze na zmianę łączą ze sobą 2 kropki prostą linią.
4. Każde 2 punkty można połączyć tylko raz.
5. Przegrywa ten, kto pierwszy utworzy trójkąt z linii tego samego (swojego) koloru.
6. Każda ramka jest przeznaczona na jedną rundę. Na planszy poniżej można rozegrać 3 rundy.

Aby pobrać planszę kliknij w obrazek:

***************************************************************************************

13 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Gry i zabawy w wolnym czasie - cz.1

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Czasem się nudzimy i nie wiemy, co ze sobą zrobić. Szczególnie teraz, gdy większość czasu spędzamy w domu… Dlatego przypomniałam sobie z własnego dzieciństwa proste sposoby na nudę. Dziś i jutro proponuję gry i zabawy, do których potrzebne będą jedynie kartki, długopisy, no i towarzystwo.

„Wisielec"

Do zabawy będą potrzebne:

• kartki i długopisy
• gra dla 2 graczy

Jak się bawić?

Gra, w którą bawiły się pewnie jeszcze nasze babcie, ale świetnie sprawdzi się i teraz na zażegnanie nudy. Każdy z graczy wymyśla dość długie słowo, a na kartce pisze pierwszą i ostatnią literę, a między nimi stawia kreski zastępujące brakujące litery. Następnie, podając litery na chybił trafił, przeciwnik próbuje odgadnąć, co to za słowo. Jeśli podana przez niego litera znajduje się w danym wyrazie, zapisujemy ją na odpowiedniej kresce. Jeśli nie - rysujemy z boku element szubienicy. Gracze odgadują litery na przemian, a wygrywa ten, kto pierwszy odgadnie słowo przeciwnika i uniknie szubienicy lub kto narysuje cały rysunek.

„Statki”  

Choć początki gry w statki sięgają czasów pierwszej wojny światowej, wciąż cieszy się niesłabnącą popularnością. Można grać w nią wszędzie: wystarczy kartka i długopis. Gra w statki polega na jak najszybszym „zatopieniu” okrętów przeciwnika, jednocześnie nie pozwalając na zatopienie własnych. Rozwija umiejętności strategicznego myślenia, dodatkowo u dzieci ugruntowuje wiedzę na temat liter i liczb.

Do zabawy będą potrzebne:

• kartki i długopisy
• gra dla 2 graczy

Jak się bawić?

Grający powinni siedzieć w oddaleniu od siebie, aby nie widzieć kartki przeciwnika. Każdy z graczy powinien mieć przed oczami dwie plansze o tej samej wielkości. Zwyczajowo jest to 10 na 10 kratek (lub pól). Kolumny powinny zostać oznaczone współrzędnymi, za które przyjmuje się litery – od A do J. Z kolei wiersze – liczbami od 1 do 10.

Jedna plansza przeznaczona jest na narysowanie przez gracza swoich statków. Druga służy do oznaczania nietrafionych strzałów w statki przeciwnika oraz oznaczenia trafionych okrętów. Statki mogą być ustawiane w pionie i poziomie, nie mogą stykać się ze sobą bokami ani rogami.

Każdy z graczy dysponuje flotą złożoną z:

• jednego czteromasztowca o wielkości czterech kratek
• dwóch trójmasztowców o wielkości trzech kratek
• trzech dwumasztowców o wielkości dwóch kratek
• czterech jednomasztowców o wielkości jednej kratki.

Gra przebiega naprzemiennie: najpierw jeden z graczy oddaje strzał, jeśli uda się mu trafić, może kontynuować „strzelanie” do momentu, aż chybi. Zatopienie statku ma miejsce, kiedy wszystkie kratki symbolizujące ten okręt zostaną „trafione” przez drugiego gracza. Przyjęło się, że o oddaniu nietrafionego strzału druga osoba informuje strzelającą słowem „pudło”. Strzał trafiony może być skomentowany stwierdzeniem „trafiony” lub „trafiony-zatopiony”.

Gracze stawiają kropkę w miejscu, do którego oddali strzał, ale nie trafili. Miejsce, do którego strzał został oddany  i trafił w statek, zaznacza się kratką.

Poniżej instrukcja dla wzrokowców ;-)

Życzę udanej zabawy i mnóstwa frajdy z grania!

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o informacje zawarte na stronie:

http://zrobtosamki.pl/2017/09/7-najlepszych-gier-i-zabaw-na-przerwe-i/

https://www.rodzice.pl/gra-w-statki/

***************************************************************************************************************************************************

12 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Empatia

CZYM JEST EMPATIA?

Powiecie: umiejętność wczuwania się w położenie innej osoby, identyfikowanie się uczuciowe z kimś. Tak, ale to nie wszystko.

W psychologii wymienia się trzy elementy empatii:

• zdolność odczuwania stanów psychicznych innych istot,
• umiejętność przyjęcia ich sposobu myślenia,
• umiejętność spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistość.

Daniel Goleman nazywa to umiejętnością „poznania, co czują inni. Kto jest wrażliwy na uczucia innych, łatwiej reaguje na ukryte sygnały, które pokazują nam, czego ktoś potrzebuje albo czego sobie życzy”. Empatia jest niezbędna w rozwoju inteligencji emocjonalnej i jest ona czwartym etapem w naszej podróży.

SKĄD SIĘ BIERZE?

Empatia nie jest umiejętnością wrodzoną – można się jej nauczyć. Chociaż ważne mogą być predyspozycje (geny – temperament – wrodzona wrażliwość), to jednak przede wszystkim zależy ona od wychowania. Wszyscy znamy takie sytuacje, kiedy dzidzia płacze na widok łez innego dziecka. Ten odruch znika po drugim roku życia, gdy dzieci uświadamiają sobie, że ból drugiej osoby nie jest ich bólem. Wtedy też zaczynają się różnić między sobą wrażliwością na zmartwienia innych. Niektóre próbują pocieszać zmartwionych, inne się odwracają.

GDY JEJ BRAK

Badania pokazują, że ludzie, którzy nie mają problemów z własnym „ja”, akceptują siebie, mają ugruntowaną samoocenę - są bardziej empatyczni. Natomiast osoby o niskiej samoocenie, które spotkały się w życiu z brakiem akceptacji, brakiem miłości, którym w dzieciństwie rodzice nie okazywali empatii, nie dostrzegają emocji u innych ludzi. Osoby żyjące z poczuciem zagrożenia lub krzywdy i skupiające się wyłącznie na swoich problemach i „nieszczęściach” nie mają okazji rozwinąć empatycznych odruchów. Bo żeby tę zdolność rozwinąć, trzeba wyjść poza siebie. „Tylko ten, kto jest gotów otworzyć się na wymagający niezwykłej uwagi akt równowagi między światem własnych uczuć a światem uczuć innych ludzi, odkrywa skarb empatii. Jest on szczególnie cenny, ponieważ stanowi rdzeń naszego człowieczeństwa, naszej moralności.”

Ktoś, kto nie posiada tej umiejętności jest jak ślepiec, nie potrafi dostrzec ani ocenić stanów emocjonalnych innych osób. Jest obojętny na ludzką krzywdę i sam często krzywdzi, ponieważ nie dostrzega, że zadaje ból. Dobrymi, choć skrajnymi przykładami osób, u których występuje całkowity brak empatii, są psychopatyczni przestępcy i gwałciciele. Empatia zaś jest jednym z najsilniejszych hamulców zachowań agresywnych.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o informacje zawarte na stronie:

www.wychowacdziecko.pl

***************************************************************************************************************************************************

11 maja 2020 r.

Projekt „Weź się w garść!”

Motywacja

"Każdą pracę wykonuj, jakby miała ona być
ostatnią w życiu."
- Marek Aureliusz

MOTYWACJA - CZYM JEST?

Zapytałam o to kilka osób i otrzymałam takie odpowiedzi:

• To entuzjazm, zapał, wiara w siebie.
• To dążenie do osiągnięć, zaangażowanie, inicjatywa, optymizm.
• To wytrwałość w dążeniu do realizacji wyznaczonych celów.

I musiałam się zgodzić ze wszystkimi :-)

To również cecha sportowców, muzyków, szachistów i innych ludzi oddanych swojej pasji. Motywacja to cecha olimpijczyków i zwycięzców w ogóle. To jej zawdzięczają ciągłe ćwiczenia podnoszące poziom umiejętności. Spośród rówieśników o podobnych zdolnościach, Ci zajmują czołowe lokaty, którzy więcej wysiłku wkładają w ćwiczenia.

MOTYWACJA W ŻYCIU

Motywacja jest także potrzebna na co dzień. Za każdym razem, kiedy Ty lub Twoje dziecko, zabieracie się do działania z przekonaniem: „Na pewno mi się uda” - posługujecie się właśnie motywacją. Innymi słowy, jest to pozytywna ocena swoich możliwości. Każdy, kto pozytywnie ocenia swoje umiejętności i uczucia, jest w stanie samodzielnie się motywować. Bardzo wyraźnie widać tutaj siłę pozytywnego myślenia, nazywaną optymizmem. W parze z optymizmem idzie nadzieja, a wraz z nimi wytrwałość mimo niepowodzeń.

Nadzieja jest bardzo ważnym elementem motywacji i pełni jedną z ważniejszych ról w naszym życiu. To właśnie dzięki niej posiadamy:

• zdolność do samomotywacji,
• przekonanie o posiadaniu odpowiednich umiejętności do osiągnięcia swych celów,
• zdolność do podtrzymywania się na duchu w krytycznych sytuacjach,
• zdolność poszukiwania innych sposobów realizacji zamiarów,
• zdolność zmiany celów jeśli okazały się nieosiągalne.

Dlatego dbajmy o rozwijanie i pobudzanie nadziei u dzieci – nie są to cechy charakteru! Nadziei i optymizmu można się nauczyć. Starajmy się też nie pozbawiać ich jej, nawet w trudnych sytuacjach – zdawałoby się bez wyjścia. Zdarzają się zarówno rodzice, jak i nauczyciele, którzy - zwykle nieświadomie - dają dziecku do zrozumienia, że jest głupie lub bezwartościowe, że inni są lepsi. Albo prezentują postawę, że praca nie daje przyjemności, radości, że życie jest ciągłą walką, że los jest niesprawiedliwy i okrutny… To nie jest obraz świata, to jest obraz tego, co ludzie myślą o świecie i jak się w nim czują.

SUKCESY I PORAŻKI

Chodzi o to, żeby zarówno sukcesy, jak i porażki postrzegać jako wydarzenia, na które mamy wpływ. To nie los, tylko my sami decydujemy o swoim życiu. Optymizm opiera się na zdrowym zaufaniu do siebie, na przekonaniu, że: „Potrafię wywierać wpływ na moje myśli, uczucia i działania, mogę nimi sterować i produktywnie z nich korzystać.”

Optymizm - podobnie jak nadzieja - oznacza silne oczekiwanie, że mimo niepowodzeń i porażek wszystko ułoży się ogólnie rzecz biorąc dobrze. Optymiści wyjaśniają swoje niepowodzenia jako wynik czegoś, co można zmienić. Jeśli zabiorą się do pracy, mogą odnieść sukces. Optymizm nie polega na tym, że wszystko jest odbierane pozytywnie (to jest myślenie bezkrytyczne), ale na tym, aby skupiać się na pozytywnych stronach. Pesymiści w przypadku porażki obarczają winą  cechy swojej osobowości, których nie da się w ich przekonaniu zmienić.

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o informacje zawarte na stronie:

www.wychowacdziecko.pl

**************************************************************************************************************************************************

07 maja 2020 r.

Rozwijam swoje zdolności - percepcja wzrokowa

Spostrzeganie figury i tła, spostrzeganie położenia w przestrzeni

SZANOWNI RODZICE, DRODZY UCZNIOWIE

Zapraszam do wspólnej zabawy i pracy z dzieckiem!

Poniższe ćwiczenia pochodzą z „Programu rozwoju percepcji wzrokowej”, którego autorem jest pan Bartłomiej Perczak (Laboratorium Technik Psychologicznych).

Zadanie 1.

Przygotuj 3 kredki różnych kolorów.

Znajdź na rysunku 3 butelki. Obrysuj każdą z trzech butelek kredką innego koloru.

Zadanie 2.

Pokoloruj pola nad kreską oznaczone znakiem „x”.

Pokoloruj pola pod kreską w taki sposób, aby dolna strona rysunku tworzyła lustrzane odbicie górnej.

POWODZENIA!
Gdy wrócimy do szkoły, wykonane ćwiczenia koniecznie przynieście do mnie do sali nr 5 :-)

Alina Ossolińska, psycholog

Powyższy materiał opracowano w oparciu o informacje zawarte na stronie:

http://www.reedukacja.pl/ItemDidactics.aspx?action=view&item=6