Wspomaganie harmonijnego rozwoju

Pierwszym ważnym zadaniem dla ucznia jest nabycie umiejętności pisania i czytania w trakcie pierwszych lat nauki szkolnej. Umożliwia to zdobywanie wiedzy na kolejnych etapach kształcenia, rozwija intelektualnie, a także przygotowuje do uczestnictwa w życiu społecznym i kulturalnym. Problemem staje się sytuacja, gdy uczeń, mimo znacznego wysiłku własnego, nauczycieli i rodziców nie może posiąść tych umiejętności w stopniu zgodnym z oczekiwaniami w stosunku do jego wieku, rozwoju umysłowego i klasy, do której uczęszcza. Opanowanie umiejętności czytania i pisania, oprócz złożonych operacji intelektualnych, wymaga znacznej sprawności z zakresie funkcjonowania analizatora słuchowego i wzrokowego.

Celem zajęć korekcyjno-kompensacyjnych jest usprawnianie, korygowanie i kompensowanie zaburzonych funkcji dziecka oraz wspomaganie harmonijnego rozwoju. Ideą zajęć jest dostosowanie działań edukacyjnych do aktualnej diagnozy psychologiczno – pedagogicznej dziecka.
Na zajęciach uczeń rozwija wszelkie umiejętności umożliwiające mu zdobywanie wiedzy, takie jak: słuchanie, mówienie, pisanie, czytanie, liczenie, obserwowanie, odtwarzanie i samodzielne tworzenie.
Aktywnie uczestnicząc w zajęciach uczeń buduje poczucie własnej kompetencji, a także z pomocą nauczyciela odkrywa potencjalne zdolności i ujawnia swoje zainteresowania. Udział w zajęciach ma również, a może przede wszystkim, na celu zapewnienie uczniowi poczucia bezpieczeństwa, bezwarunkowej akceptacji i życzliwości , a co się z tym wiąże kształtowanie pozytywnej samooceny i poczucia własnej wartości.

 

 

W ramach zajęć korekcyjno-kompensacyjnych realizowane są zróżnicowane zajęcia.

 

Zajęcia polisensoryczne

W Sali Doświadczania Świata stosuje się wyselekcjonowane bodźce o pierwszorzędnym znaczeniu dla rozwoju człowieka, które aktywizują i stymulują wszystkie zmysły oraz pobudzają do aktywności poznawczej. Elementy tworzące salę poznawania świata  zachęcają do aktywności, zapewniają spokój i bezpieczeństwo, redukują stres i napięcie nerwowe.

Celem pracy w Sali Doświadczania Świata jest pobudzanie do aktywności psychoruchowej,rozwijanie procesów poznawczych, zwiększanie aktywności i motywacji do poznania, zwiększanie bazy doświadczeń, poprawianie orientacji w schemacie ciała oraz w przestrzeni, nabieranie świadomości istnienia, pobudzanie czucia głębokiego

Terapeuta cierpliwie i konsekwentnie dąży za podopiecznymi i ich potrzebami proponując:

• ćwiczenia relaksacyjne (wyciszenie, uspokojenie)

- uczestniczenie w budowaniu nastroju

- słuchanie różnych utworów wybranych przez nauczyciela lub ucznia w odpowiednim oświetleniu sali

- obserwowanie efektów świetlnych

- wywoływanie poczucia bezpieczeństwa i zadowolenia

- terapia kolorami (kolumna wodna, światłowody)

• stymulację wzrokową

- wykorzystanie obrazu z projektora tarcz, kolumny wodnej, kaskady światłowodowej, panelu UV

- przeżywanie miłych wrażeń wzrokowych

- ćwiczenia koncentracji wzroku

- rozwijanie spostrzegawczości i pamięci wzrokowej

• stymulację słuchową

- słuchanie muzyki relaksacyjnej z odgłosami przyrody i otoczenia

- wsłuchiwanie się w odgłosy kolumny wodnej

- nagrywanie i odtwarzanie dźwięków

- reagowanie ruchem na umówione sygnały

- rozpoznawanie odgłosów przyrody i otoczenia

• stymulację dotykową

- odczuwanie wibracji kolumny wodnej

- odczuwanie ciepła (np. światłowody)

- rozpoznawanie faktury materiałów

- rozpoznawanie przedmiotów przez dotyk

- formowanie z mas plastycznych

 

Usprawnianie Manualne

Celem zajęć jest poprawianie sprawności manualnej po to, by dziecko mogło dostatecznie radzić sobie w czynnościach wymagających wykonywania drobnych precyzyjnych ruchów ręki, zaś w dalszej kolejności mogło pisać lub odwzorowywać. Podczas zajęć usprawniana jest motoryka rąk, tzn. płynność, elastyczność i precyzja ruchów zwłaszcza mięśni dłoni, palców i nadgarstka, rozwijana jest koordynacja wzrokowo-ruchowa niezbędna przy nauce pisania, kształtowana jest również systematyczność i wytrwałość w pracy ( np. podczas ćwiczeń grafomotorycznych wykonywanych w liniaturze).

Usprawnianie manualne harmonizuje wszystkie funkcje psychomotoryczne wyrabiając odpowiednią gotowość do nauki. Poprzez systematyczne, stopniowe i przemienne wykonywanie szeregu ćwiczeń, dziecko osiąga taki poziom sprawności manualnej, który pozwala mu dobrze funkcjonować.

Do usprawniania manualnego wykorzystywane są różne zabawy i ćwiczenia, między innymi różnego rodzaju działalność plastyczno-konstrukcyjna taka jak: manipulowanie, układanie, konstruowanie, lepienie, wydzieranie, wycinanie, rysowanie, malowanie, stemplowanie.

 

Zajęcia umuzykalniające

Zapewnienie efektywności w edukacji muzycznej dziecka jest bardzo ważnym czynnikiem stymulującym rozwój mózgu oraz układu nerwowego. Wszelkie badania dowodzą o istocie roli, jaką spełnia muzyka w życiu i kształtowaniu się młodego człowieka, a w szczególności osoby z różnego rodzaju zaburzeniami rozwoju i funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego, czy też niepełnosprawnościami. Dostarczanie dużej ilości wszelkich muzycznych bodźców wywiera pozytywny wpływ na globalny rozwój każdego dziecka. Pobudzając przy tym wszystkie obszary rozwojowe: intelektualny, motoryczny, społeczny, emocjonalny, językowy (w tym pisanie i czytanie). Muzyka jest wspaniałym narzędziem, które przyczynia się do wszechstronnego rozwoju dziecka.

Zajęcia umuzykalniające prowadzone są przy wykorzystaniu międzynarodowego modelu metod i podejścia w muzykoterapii tj.:

• Creative Music Thrapy – muzykoterapia kreatywna oparta o znajdowanie potencjału twórczego człowieka.

• Analitical Music Therapy – muzykoterapia analityczna oparta o sesje indywidualne.

• Behavioral Music Therapy – muykoterapiabehavioralna koncentrująca się  na podjęciu programu korekcyjnego, uwzględniając wpływ środowiska.

• Benenzon Music Therapy – muzykoterapia Benenzona ukierunkowana na komunikację z innymi ludźmi, relacje niewerbalne. Pomoc przy uwolnieniu się od przykrych doświadczeń, rozładowaniu emocji poprzez dźwięki, muzykę, gest, mimikę, czas i przestrzeń.

• Metoda Mobilnej Rekreacji Muzycznej (MMRM) Macieja Kieryła (metoda grupowa)

• Wizualizacja kierowania muzyką – stymulowanie wyobraźni.

 

Ponadto uczniowie podczas zajęć uczą się poprawnej emisji głosu oraz gry na wybranych instrumentach muzycznych tj.:

• Bębny afrykańskie (djembe)

• Gitara

• Pianino

• Flet prosty

• Boomwhackers

• wybrane perkusjonalia

 

Ponadto wykorzystanie urządzeń multimedialnych podczas zajęć stwarza możliwości:

• Gry na wirtualnych instrumentach
   

• Komponowania muzyki poprzez wykorzystanie zapisu nutowego, korygowanie na bieżąco linii melodycznej oraz rytmu, tworzenie piosenek
   

• Rozwijania kreatywności poprzez tworzenie własnych projektów instrumentów muzycznych, strojów historycznych, ludowych, futurystycznej wizji muzyki.

• Zastosowania elementów choreoterapii – ćwiczenia rytmiczne z wykorzystaniem układów synchronicznych

• Zastosowania elementów arteterapii i muzykoterapii – tworzenie grafiki do omawianej twórczości kompozytorów. Tworzenie grafiki do wybranych dzieł muzycznych.

• Edytowania nut, poznawanie zapisu partytury chóralnej, orkiestrowej, kameralnej, tabulatur.
   

• Rozpoznawanie elementów dzieła muzycznego, kształtowanie motoryki podczas zapisu.
   

• Projekcje koncertów muzyki filmowej, klasycznej oraz popularnej

 

Prowadzone zajęcia umuzykalniające wpełni:

• stymulują pełny i bardziej harmonijny rozwój mózgu;•

• są wspaniałym treningiem pamięci i koncentracji;

• rozwijają zdolności językowe;

• uczą logicznego myślenia;

• wpływają na rozwój zdolności matematycznych;

• poprawiają samopoczucie (uspokajają i pomagają rozładować emocje);

• uczą współpracy w zespole.

 

Zajęcia rozwijające umiejętności społeczne

Zajęcia rozwijające umiejętności społeczne uczą dzieci zachowania adekwatnego do zaistniałej sytuacji. W trakcie zajęć uczniowie poznają kroki postępowania w różnych sytuacjach, m.in.: kupowanie, kasowanie biletu, czekanie w kolejce, wybieranie dania w menu, płacenie przy kasie - porozumiewanie werbalne lub też przy użyciu innych narzędzi. By osoba z autyzmem była postrzegana prawidłowo, uczy się ją używać zwrotów grzecznościowych oraz innych zachowań: ustępowanie miejsc osobom starszym, przepuszczanie w drzwiach. Uczeń jest wdrażany do samodzielności, uczy się, że w razie potrzeby należy zwracać się o pomoc. Każde zajęcia są omawiane, uczeń werbalnie lub przy pomocy tablicy komunikacyjnej potrafi powiedzieć czy pokazać, gdzie był i jakim środkiem lokomocji się przemieszczał. Uczeń poszerza słownik czynny i bierny - nazywa miejsca, sytuacje, relacje określa emocje, komentuje wydarzenia. Nauczyciel wzmacnia reakcje pozytywne oraz każdą pozytywną inicjatywę ucznia podczas zajęć.